“เงียบทำไมหมิงฮวา”
“ข้ามิรู้จะกล่าวอะไรกับท่าน”
“งั้นก็ถอดเสื้อผ้าตาก พรุ่งนี้เสื้อผ้าของเจ้าจะได้แห้ง เจ้าจะได้มีเสื้อผ้าใส่”
“ข้าไม่ถอด” หมิงฮวาเลือกปฏิเสธอีกหน เพราะนางชักไม่วางใจ
เหวินฉินยิ้มนิดๆ แล้วพูดขึ้น “เจ้าคงกลัวข้าแอบมอง เช่นนั้นข้าจะพูดความจริงกับเจ้า เจ้าจะได้สบายใจขึ้น”
“ความจริงอะไรของท่าน”
“ก็ความจริงว่าข้าจะแอบมองเจ้าอย่างไรเล่า หมิงฮวา”
“ท่าน!” แก้มของหมิงฮวาร้อนระอุราวกับกองไฟที่ทั้งสองกำลังใช้ให้ความอบอุ่นร่างกาย นางไม่รู้ว่าตัวเองคิดผิดหรือไม่ ที่ติดสอยห้อยตามชายผู้นี้มา
‘หรือข้าจะกลับบ้านดี’ คนหวาดระแวงครุ่นคิดอย่างสับสน
“ฮ่าๆๆ ข้าล้อเล่น” เหวินฉินหัวเราะชอบใจ ยิ่งเห็นสีหน้าขุ่นเคืองของนางก็ยิ่งชอบใจ
“หากท่านล้อข้าเล่นอีก ข้าจะ...จะฆ่าท่าน”
บุปผาน่าสิเน่หา
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น